Historia szkoły
Sięgając do tradycji szkolnictwa zawodowego na terenie Kalisza, pierwszoplanową rolę wiodła Szkoła Rzemieślniczo-Przemysłowa o budowie, której decyzję podjęto w 1927 roku. Zlokalizowano ją przy ulicy Rzemieślniczej 6. Budowa trwała, jak na ówczesne czasy, krótko, już w 1929 roku rozpoczęto kształcenie czeladników w zawodach tokarza, ślusarza i frezera. Szkoła rozwijała się szybko, zarówno bazowo, jak i kadrowo a siłą sprawczą zapewne był rozwijający się przemysł w okresie międzywojennym na terenie Kalisza i okolic. W roku 1938 Szkołę Rzemieślniczą przemianowano na Państwowe Gimnazjum Mechaniczne z czteroletnim cyklem nauczania, co najwyraźniej poświadczało wysoki poziom jej teoretycznych i praktycznych programów nauczania, zapewniony przez bardzo dobrą kadrę pedagogów. Wzrosła ranga tejże placówki, bowiem szkolnictwo zawodowe na poziomie licealnym w tym czasie miało odpowiednią renomę. Nie na długo dane było Liceum Mechanicznemu szerzyć edukację.
Wybuch II wojny światowej zawiesza działalność dydaktyczno-wychowawczą, aż do zakończenia wojny w 1945 roku. W czasie okupacji nie zamarło jednak życie w tejże szkole, ale też i nie służyło polskiej młodzieży. Niemcy na terenie szkoły zlokalizowali filię Zakładów Zellen-Werche produkującą części do samolotów (świadczy o tym fakt, że istniały tam również warsztaty szkolne) oraz szkołę o profilu mechanicznym dla dzieci niemieckich. Po wyzwoleniu, w maju 1945 roku, Gimnazjum Mechaniczne wznawia swoją działalność. Już w 1947 roku szkoła posiada dwa stopnie kształcenia: Gimnazjum Mechaniczne I Stopnia z tzw. małą maturą (czteroletnie) i Liceum Mechaniczne II Stopnia z tzw. dużą maturą (trzyletnie).
Po przekształceniach w latach 1949-1951, w 1949 roku Liceum przemianowano na Technikum Mechaniczne, podległe Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego. Dalsze zmiany organizacyjne prowadzą do utworzenia decyzją Ministerstwa Transportu Drogowego i Lotniczego w 1950r. Technikum Samochodowego. Z powodu trudności lokalowych Technikum Samochodowe wraz
z Liceum Mechanicznym zostaje przeniesione 1.09.1951roku do jednego z budynków Szkoły Podstawowej nr 1 przy ul. 3-go Maja 18. W budynku przy ul. Rzemieślniczej 6 zostaje utworzona Zasadnicza Szkoła Metalowa.
Powstałe Technikum Samochodowe nie posiadało warsztatów szkolnych, więc zorganizowano zajęcia w piwnicach szkoły oraz zakładach pracy, m. in.: w Kaliskiej Odlewni Części Samochodowych i Spółdzielni Transportowej „Spójnia”.
W 1951 roku rozpoczęto adaptację starej odlewni metali kolorowych przy ul. Garncarskiej na warsztaty szkolne. W latach 1952-54 uzupełniono niezbędne maszyny, obrabiarki i podstawowe urządzenia dostosowane do profili kształcenia. Oddano je do użytku w roku szkolnym 1954/55
a działalność warsztatów była typowo szkoleniowa, finansowana z budżetu państwa.
Od 1952 roku szkoła podlega bezpośrednio Ministerstwu Transportu Drogowego i Lotniczego
w Warszawie, a po reorganizacji szkolnictwa zawodowego w roku 1955 przechodzi pod nadzór Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego w Poznaniu. Ówczesne 4-letnie Technikum Samochodowe prowadzi dwa kierunki kształcenia: naprawę i eksploatację pojazdów samochodowych i obróbkę skrawaniem. Po przedłużeniu nauki do pięciu lat, wprowadzono nowe kierunki kształcenia: eksploatacja taboru maszyn i energetyka. Utworzono też Zasadniczą Szkołę Samochodową przygotowującą kierowców-mechaników pojazdów samochodowych.
W latach 60-tych rozpoczęto starania o budowę nowej szkoły wraz z warsztatami przy ulicy Kordeckiego w Kaliszu. Decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego rozpoczęto budowę kompleksu obiektów szkolnych. Niestety, wybudowano tylko internat, który przekazano do użytku w 1973 roku. W tym samym czasie internat zostaje przekształcony na bursę żeńską jako jednostka międzyszkolna. Budowę pozostałych obiektów wstrzymano.
Istotne zmiany w strukturze szkoły nastąpiły w 1973 roku. Utworzono Liceum Zawodowe
o specjalności mechanik pojazdów drogowych trzyletnie Technikum Samochodowe na podbudowie zasadniczej Szkoły Zawodowej (samochodowej) o kierunku naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych. Szkoła liczy wówczas 19 oddziałów skupiających 700 uczniów i dysponuje czternastoma pracowniami. Sytuacja bazowa staje się coraz trudniejsza, wprowadzono II zmianę nauczania dla młodzieży trzyletniego technikum, kontynuując również zajęcia dla pracujących.
Z nowym podziałem administracyjnym kraju w 1975 roku technikum przechodzi pod nadzór powstałego Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kaliszu.
Rok później kierunek obróbki skrawaniem zostaje przeniesiony do Technikum Mechanicznego
w Kaliszu. W tym też roku Technikum Samochodowe zostaje przekształcone w Zespół Szkół Samochodowych.
W roku 1977 powrócono do budowy warsztatów i mimo wielu trudności ostatecznie zdecydowano się na realizację systemem gospodarczym. Oddano je do użytku w 1986 roku. Mimo trudnych warunków lokalowych, szkoła jest nieźle wyposażona w sprzęt i pomoce naukowe. Może się poszczycić wieloma osiągnięciami.
Oprócz działalności dydaktyczno-wychowawczej rozwija się praca pozalekcyjna prowadzona przez koła zainteresowań: elektryczne, fotograficzne, motoryzacyjne i kartingowe, zespół muzyczny, Szkolny Klub Sportowy i inne.
Każdego roku coraz więcej absolwentów opuszcza mury szkoły, ciągle tu, na ul. 3-maja, tak jak 40 lat temu.
W roku 1984 z inicjatywy absolwentów, dyrekcji, rady pedagogicznej i młodzieży Zespół Szkół Samochodowych otrzymał imię Stanisława Staszica. Uroczystość ta zbiegła się z I Zjazdem Absolwentów i zapoczątkowała nowy i piękny rozdział w historii szkoły zbliżając wychowanków do środowiska lokalnego i ogólnopolskiego. Odtąd spotkania młodzieży z jej absolwentami na stałe weszły do tradycji szkoły. Są nimi: udział w ślubowaniu uczniów klas I-szych i wręczanie legitymacji szkolnych, uczestnictwo w święcie Patrona Szkoły i Zjazdach. Wielu przyjaciół z całej Polski zyskała szkoła uczestnicząc w pracach i sympozjach Towarzystwa Przyjaciół szkół Staszicowskich, której terenem działalności jest Rzeczypospolita Polska.
Informację wytworzyła: Krystyna Stępień
Informację autoryzował: Tomasz Stępniak
Aktualizacja: 15.08.2015r Patrycja Pietrzykowska
